ik twijfel heel vaak aan mezelf
zie alleen de negatieve zijde
en wil contact met nieuwe mensen
dan ook het liefst vermijden
faalangst, minderwaardigheidscomplex
of toch gewoon zicht op realiteit
ik wil gewoon niet afgewezen worden
en achter blijven met de spijt
dat ik me weer verschuild achter te grote woorden
en een veel te grote mond
grove taal, waarmee ik, onbedoeld
soms juist anderen verwond
maar het is voor mij een camouflage
ik ben eigenlijk zelfs een verlegen vent
iets dat pas naar buiten komt
als je me werkelijk kent
ik twijfel vaak over mezelf en denk dan
dat ik niet interessant meer ben
wil me erbij neerleggen
dat het vanzelf went
maar weet, in soms zo'n vlaag
zonder twijfels of verdriet
dat men me maar moet nemen als ik ben
en anders neem je mij maar niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten