Het dekbed op de bank, Waar jij niet onder ligt
Vormt mijn inspiratie voor een nieuw gedicht
Je kleren in de kamer, Die nog dwalen op het bed
Maken dat ik het net niet red!
Ik wist dat dit moment zou komen
Confrontatie met de werkelijkheid
En dat mijn twijfels en mijn tranen
Het zouden winnen van mijn zekerheid
De leegte in mijn hoofd
Wordt versterkt door de leegte in het huis
Dat nu een maar een gebouw is
Niet langer meer een thuis
Ik voel mijn tranen branden
Ik verzet me, bijt mijn tong
Het is mijn eigen keuze,
Die ik jou opdwong
Ik wil me weer bedenken
Maar ik moet sterk ben
Eventjes doorbijten
Door die helse pijn
Maar ook wil ik terugroepen
Opnieuw de lange strijd aangaan
Maar weet dat ik dan later
Weer op dit punt zal staan
Ik voel met klote, weet niet
Of mijn keus de juiste is
Maar weet één ding nu wel zeker
Dat ik je nu al mis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten