Ik kan schelden, schoppen bijten
Of je een bak vol met verwijten
Over je heen smijten
Maar dat is niet echt wat ik wil
Maar ik wil ook niet verder leven
Met alles alsmaar te vergeven
Wil wel eens krijgen in plaats van geven
Maar aan die kant blijft het zo stil
Ik heb het gevoel dat ik alleen vecht
Of bedenk ik zelf dit alleenrecht?
En zeg je het niet alleen, maar meen je het echt
Dat je probeert iets te veranderen?
Is het zo dat ik het nog niet zien kan
Dat jij ook veranderen kan
En u een keertje voor je man
In plaats van voor al die anderen?
Ik weet, ik weet het eigenlijk niet
Wie nu de juiste kanten ziet
De blijdschap, het verdriet
Ze zijn er beide, toch?
Maar ik twijfel elke keer
En bedenk dan telkens weer
Er komt ooit een ommekeer
En dan halen we het…. Toch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten