Ik heb me vaak verscholen
achter een zee van woorden, grote mond
Of liet mezelf zwijgen
als ik er geen woorden meer voor vond
Liet mezelf niet kennen
en bleef oneindig rennen
ver weg van wat het dichtste bij me stond
Bij tegenslag of bij verdriet
deed ik een masker op en deed
of ik er goed mee om kon gaan
en het mezelf niets deed
Wilde er niet meer over praten
maar had niet in de gaten
wat het met mijn leven deed
Ik wilde niet weten van erover praten
of van omgaan met de pijn
niets van delen of vertellen
wilde niet de zwakste zijn
Zo vaak een masker opgezet
dat het me nu heel vaak belet
om gewoon mezelf te zijn
Laurens van der Graaf - 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten