.. Dat ik anders ben, het anders doe… dat maakt mij juist uniek….
Zal er iemand zijn die mij begrijpt
Wanneer ik op de lange weg
Af en toe terug kijk
Naar de meters die ik heb afgelegd
Omdat ik waken wil voor valkuilen
En ook niet meteen
Wegrennend voor mijn gevoel
Me stoot aan de zelfde steen
Zal ik iemand duidelijk kunnen maken
Dat mijn verdriet en spijt
Voor mij niet weg te werken is
Met een gemaakte vorm van boosheid
Ik heel mijn wonden door te strelen
Niet met een wonderpil
Ik neem geen grote woorden in de mond
Nee, ik ben en sta veel liever stil
Hoe moet ik soms duidelijk maken
Dat mijn verwerking anders gaat
En niet zo’n persoon ben
Die gevoelens uit de weg gaat
Maar mezelf het allerliefste
Vaak met veel pijn ermee confronteer
Omdat ik nu eenmaal iemand ben
Die daar het best van leert
Of iemand mij daarin begrijpen kan
Doet er ook eigenlijk niet toe
Maar soms wordt ik mijn gevecht
En andermans kritieken moe
Als ze zeuren of vroeger
Of zeggen dat ik ‘haar nog mis’
Maar jullie zeggen zelf toch ook
Laat het verleden voor wat het is?
Kunnen jullie mij begrijpen dan
Dat ik dan liever vraag
Niet meer te beginnen over vroeger
Maar liever over vandaag
Het helpt niet om te helpen
Met kritiek alleen
Als je mij verdriet écht zie
Sla dan een arm om me heen….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten