Sinds die dag dat jij me in mijn ogen keek
en verder keek dan de gebruikelijke lach
heb jij mijn wereld in je armen gesloten
brak jij mijn opgebouwde muurtje langzaam open
tot ook ik het licht weer zag
Sinds dat jou armen mijn koude lichaam warmen
En mijn wonden streelde met zachte tederheid
Zijn ze langzaam aan gaan stolen en gaan helen
Hoef je nu alleen nog littekens te strelen
Die ook zullen verdwijnen met de tijd
Sinds de dag dat jij je leven wilde geven
En zonder voorwaarden of wensen mij aannam
De tijd wil gunnen in mijn soms moeilijke dingen
Me steunt in werk, mijn hobby’s, schrijven en het zingen
Weet ik zeker dat ik de wereld aan kan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten